جنگنده هاهواگرد ها و نیروهای هوایی

جنگنده ضربتی ایلوشن il-102 سرکوبگر قهار

هواپیمای IL -102 یک جت آزمایشی پشتیبانی نزدیک بود که توسط ایلیوشین طراحی گردید.این هواپیما هرگز به خط تولید نرسید و توسط SU-25 کنار زده شد و تنها تعداد معدودی ( حدود 2 فروند) از آن بعنوان نمونه ساخته شد.
در سال 1967 نیروی هوائی شوروی سابق درخواستی برای یک جنگنده پشتیبانی نزدیک ارائه داد. همان موقع سوخو جت تک سرنشینه کاملا” جدید SU-25 و ایلیوشین یک نمونه بهینه سازی از هواپیمای IL-40 مربوط به دهه 50 را که بر خلاف جت پیشنهادی سوخو دارای دو سرنشین بوده و از یک برجک گردان مجهز به توپ 23 م م در انتهای دم بهره می برد را ارائه کرد. هرچند این طرح توسط نیروی هوائی رد شد اما ایلیوشین تصمیم گرفت این طرح جسورانه را ادامه دهد و آن را IL-102 نامید.نخستین نمونه IL-102 در 25 سپتامبر 1982 پرواز کرد در حالیکه نمونه دیگر آن جهت انجام آزمونهای استاتیک ساخته شده بود. این هواپیما از زمان شروع آزمونها تا زمینگیر شدن آن در سال 1984 ( به دلیل پایان عمر عملیاتی موتورهایش) حدود 250 تست پروازی را گذراند.
ایلوشین 102 یک هواپیمای بال پائین با زاویه ملایم متمایل به عقب (30 درجه) بود که از دو موتور کلیموف RD-33 I (از نوع بدون پس سوز موتورهای میگ 29) نیرو می گرفت.هر دو بال هواپیما در ناحیه ریشه ( اتصال به بدنه) بسیار ضخیم و محکم طراحی شده و دارای 6 جایگاه حمل بمب در داخل بالها بود.

موتور RD-33
توپ دو لول GSH-23-2

هواپیما دارای یک برآمدگی کاملاً مشخص است که کابین خلبان، مخازن سوخت و کابین تیربارچی را در بر میگرفت. در دو طرف بدنه دو ترمز هوائی سرعت شکن نیز وجود دارد. این هواپیما با داشتن برجک گردان مجهز به توپ در انتهای دم در زمان خودش بسیار عجیب و غیرعادی مینمود و تقریباً چنین چیزی از زمان حضور اجدادش (IL-2 و IL-10) در جنگ جهنی دوم تا آنموقع دیده نشده بود. توپ دو لول GSH-23 توسط کاربری که درست در بالا و انتهای بال هواپیما رو به عقب می نشست از راه دور هدایت و شلیک میشد.
جهت مقابله با آتش زمینی هر دو کابین مجهز به شیشه ضد گلوله و موتورها و مخازن سوخت نیز در 6 مخزن مخصوص در وسط بدنه کاملاً تقویت شده بودند.شاسی هواپیما هم برای یک فرود سخت احتمالی بسیار محکم ساخته شده بود. دو مخزن سوخت خارجی هر یک با گنجایش 800 لیتر در زیر بدنه هواپیما قابل نصب است. همچنین توپ دو لول 30 م م GSH-30-2 (جهت استفاده خلبان) نیز در زیر بدنه قابل تعبیه بود.

تصویری از توپ انتهای بدنه

گرچه این طرح به دلیل آزمون موفق جنگنده SU-25 در افغانستان در سال 1984 کنار گذاشته شد اما برای اولین بار در نمایشگاه هوائی ژوکوفسکی در سال 1992 در معرض دید قرار گرفت و همان موقع نیز جهت صادرات اعلام آمادگی گردید.
کابین خلبان مجهز به سامانه هدفگیری S-17 است که با سیستم هدفگیری KPS 53-08 و یک سامانه مسافت یاب یکپارچه شده است. هر دو کابین به صندلی خروج اضطراری K-3IA مجهز شده و همانطور که قبلاً توضیح داده شد صندلی کاربر تیربار رو به عقب قرار دارد.
مشخصات:
سرنشین : دو نفر
عرض : 75/17 متر
فاصله دو سر بال: 9/16 متر
ارتفاع : 8/5 متر
وزن خالی : 13.000 کیلوگرم
وزن با مهمات : 18.000 کیلوگرم
حداکثر وزن هنگام برخاست: 22.000 کیلو گرم
موتور: دو عدد کلیموف RD-33 I بدون پس سوز
حداکثر سرعت : 950 کیلومتر بر ساعت
شعاع عملیات : 400 الی 500 کیلومتر
تسلیحات:
یک توپ دو لول GSH-23-2 نصب در انتهای بدنه
یک توپ دو لول GSH-30-2 قابل نصب در زیر بدنه اصلی
7.200 کیلوگرم بمب در 6 جایگاه بیرونی و در زیر بال‌ها و یا 6 عدد زیر بال‌ها و دو عدد زیر بدنه اصلی
6 لانچر پرتاب راکت به کالیبرهای مختلف

با ما در اینستاگرام همراه باشید

نمایش بیشتر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا